Mardi mesem dhewe nalika nyawang tanduran
palawija ing tegale kang ledhung-ledung lemu. Ana terong, lombok lan kacang
lanjaran. Nadyan isih durung kembang, nanging kena dijagakake yen wis uwoh
kena dinggo tuku cempe. Jare sisihane, rega lombok edan-edanan, sekilo satus
ewu punjul. Pa ra edan? Saking gregeten disambati rega lombok larang, dheweke
mangsuli angger nyeplos,
“Yen lombok larang ya ra usah tuku lombok!
Aja gelem dienggo dolanan tengkulak lombok. Ko yen akeh sing ra tuku lombok
sapasar rak padha bosok! Suwe-suwe mudhun dhewe, merga kapok!”
Najan polatane mecucu, nanging Narti ora
ceguk, ora wahing, ora wangsulan. Yen dipikir-pikir panemune sing lanang kok
ya mathuk. Yen ra ana sing nukoni suwe-suwe rak bosok, banjur regane anjlog.
Nanging watake pasar, najan rega mundhak kaya ngapa, sing tuku ya manut bae.
Mula para tengkulak lombok ngundhakake rega sakenake dhewe, awit padha ngerti
yen mesthi payu.
Ndeleng tanduran kang ijo royo-royo,
dumadakan Mardi kelingan lelakon jaman isih jaka. Ngluwari nadar yen wis lulus
SMP arep dolan nyang omahe Sunarto ing Dongko, Trenggalek. Disuguhi sega
jagung jangane blendrang bung, kacang lan terong. Disandhing urap godhong kates
rada pedhes keladuk asin, katutan gagang sing isih enom kathik klapane parutan
kasar agal-agal. Lawuhe gereh pethek. Kaya-kaya sadawane uripe, Mardi
ra tau mangan sing enake kaya kuwi.
Sunarto, mitrane sabangku nyawang.
“Ngapa To, kowe kok mendelik?”
“Lha aku gumun kok nyawang kowe. Bar lara ta?”
“Walah, merga lehku mangan akeh iki ta? Ra
nde isin ya?”
“Gene kok ya mudheng!”
“To, Narto, mosok kowe ra ngerti ta, panganan
samene kehe kok kabeh mirasa!”
“Aja ngenyek! Wong mung jangan blendrang,
urap-urap godhong kates nyel wae enake kaya apa? Dhasare pancen kowe dremba!”
![]() |
Ana apa ta Ti, cah
wedok bengak-bengok
|
“Mangan ngono ae jaremu enak, urung
ngrasakne lodho pitik!”
“Lodhohe pitik peken, aku milih iki ae!”
Simbokne Narto nyedhaki.
“Walah Nak, sokur doyan mangan panganan
ndesa kaya ngene!”
“Nggih Bu, boten gadhah isin niki! Ngantos
kemlakaren!”
“Ora apa-apa Nak, aku malah seneng! Wong
olah-olah cara ndesa, kathik sing olah-olah rung pati prigel. Nalika daktinggal
nyang sawah matun wingi sing kelan bung adhimu Narti.”
Mardi mesem, ora caturan, nanging nyathet. Narti
kuwi adhine Narto yake. “Jebul Narto duwe adhi wadon? Pinter olah-olah pisan!”
Awan-awan Mardi ngimpi, cah lanang kaya
dheweke, kang klebu doyan mangan, mesthine gathuk banget yen……..
Tidak ada komentar:
Posting Komentar